Guy's verjaardag, ondertussen al 3 weken geleden, vierden we op een gestolen namiddag in het schilderachtige en hooggelegen Séguret, op een 20tal km van bij ons.
Niet voor niets bekroond tot één der mooiste dorpen van Frankrijk! Het is heerlijk middeleeuws goed bewaard en verzorgd èn heeft magnifiek mooie zichten over de Rhônevallei. Het leek weer een eeuwigheid geleden sinds we het bezochten en ook de wandeling naar de ruïne van het kasteel maakten.
Deze middag maakten we enkel een korte wandeling langsheen de prachtig bewaarde huizen, de vergezichten en kunstenaars die verspreid over het dorp hun bezigheid hebben want we hadden voor de lunch gereserveerd in Le Mesclun. Een genot voor oog en smaakpapillen! We zijn geen fan van bordjes die gefotografeerd worden op restaurant dus deden we dat ook niet... al moet gezegd dat elk van onze 3 gangen ware pareltjes waren!
Het uitbundige paars op het terras en het ongelooflijke uitzicht fotografeerden we dan weer wel alvorens de andere tafelgasten arriveerden. Voor de rest leverden we ons over aan het kennen en kunnen van de Chef en zijn vrouw... en dat bleek een goed plan!
En aangezien we geen pen bijhadden, namen we ook een foto van onze lekkere wijn.... hebben we weeral een excuus om een nieuw wijndomein te gaan ontdekken ;-) !
Een koffie dronken we er niet, want we hadden ons oog laten vallen op het mooiste theehuisje dat we ooit zagen... Stap er binnen en je wordt gewoonweg gezogen naar het openstaande raam met adembenemend uitzicht. Een filmset waardig, ongeëvenaard. Tòt je binnen rond begint te kijken, kan het pittoresker Frans?!
'La Maison d'Églantine' kan je ook op Facebook vinden maar niets evenaart een bezoekje binnen & buiten aan dit bijzondere theehuisje. Voor wie, net als wij, houdt van de film Chocolat, is dit niet zomaar een koffiehuisje maar is dit een hartverwarmende en lekkere ervaring, waar je nooit meer wil vertrekken. En zeggen dat we eerst twijfelden om op hun gezellige terras aan de fontein plaats te nemen!
Het was nog vroeg op de middag (dus de meesten zaten nog aan de lunchdis) en een halfuur lang kregen we daar stilte, snoeperijen met koffie, elkaar en deze idyllische plaats aan het tafeltje bij het raam, voor in ruil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten