Titi & Maurice

"Bonjour!"

Elke ochtend als ik mijn luiken open, gaat het net als in de openingsscène van 'Belle & het beest'...

"Bonjour! Hallo! ..."

Al zingt er met mij niemand mee als ik roep ... Er is hier dan ook niets of niemand in de buurt - doet mij eraan denken dat ik vanaf volgend jaar als er gasten logeren, iets anders zal moeten bedenken ;-) - die mij horen kan en dus stoor ik niemand. Ook Titi denkt er zo over en balkt mij rustig goedemorgen terug. Ondertussen wandelt Maurice, onze poes uit België, rustig het terras over en aanschouwt het dagelijkse ritueel op zijn dooie gemakje.

Het is niet de zon of de prachtige natuur die ons omringen, die we toeroepen - al zou dat perfect kunnen - maar elkaar.

Titi is 'onze' ezel. Niet dat we zijn naam kozen, dat deden de eigenaars. Net als we in juli lustig aan het verhuizen waren, verhuisde ook Titi naar een grote weide aan de overkant van ons naamloze straatje. De eerste dagen waren zijn baasjes steeds druk in de weer om zijn terrein gestaag te vergroten en voor hem te zorgen, maar al snel minderde de intensiteit van de bezoekjes...

Ezels zijn, net als mensen, niet gemaakt om alleen te zijn en dus ook Titi niet. En zo werden wij al snel dikke maatjes. Hij ziet vrijwel enkel op onze tuin en de heuvels vol wijngaarden tot aan de Mont Ventoux uit. Dat maakt het gemakkelijk om al eens gedag te roepen naar elkaar of om snel even een bezoekje te brengen. Voor & na school stoppen we even bij hem, een vaste gewoonte.

Op een late avond in augustus, stond plots bij ons de buurjongen bij ons binnen. Onze ezel was ontsnapt! Wist hij dan niet dat Titi niet van ons was?! Nee, hoor... iedereen in de 2 kleine gehuchtjes verderop dacht dat hij bij ons hoorde! Titi had die avond de sprong gewaagd naar het groenere gras dat zijn weide overal omringde! En gelijk had hij. Enkele mannen meer werden opgetrommeld en snel waren we met een 10tal 'bewakers' van het ontsnapte beest, lustig aan het keuvelen, onder een prachtige maneschijn en het rode knipperende licht van de Ventoux, tot de eigenaar hem terug naar zijn weide bracht. Wie kan er hem aan het verstand brengen dat Titi enkel op zoek is naar lekker fris groen en wat gezelschap?!

Verwennen doen we hem graag met verse druivenbladeren van de naastgelegen wijngaard, maar... die moet hij 'verdienen'! We doen dan telkens samen met hem een spurtje waarna hij verse blaadjes uit onze handen krijgt... 

Wat zou het ideaal zijn als Maurice & Titi elkaar gezelschap konden houden, maar helaas... Maurice - ook wel gekend als mijn 2e schaduw - voelt zich prima bij ons hier thuis en in de tuin, dicht bij het huis, maar moet nog wennen aan die immens grote nieuwe omgeving, vol nieuwe 'speciale' dieren. Tot bij Titi gaan is te ver van zijn veilige haven!

We genieten elke dag zó van die bijzondere maar al bijna vanzelfsprekende momenten - de aanwezigheid tout court - met onze 2 gezelschapsdieren dat we er amper foto's van nemen ... dus nam ik vandaag de tijd om hen in beeld te brengen en voor de eeuwigheid vast te leggen.

Edit: Titi heet Lucky!

Vlaamse muizen werden vervangen door Provençaalse salamanders als tussendoortje ...